Ondanks nam ik kennis van een artikel van een van de meest gelezen auteurs op Seeking Alpha. “Omvallen en weer opstaan” zou de titel van dit verhaal kunnen zijn. De auteur beschrijft hoe hij in het begin van zijn carrière met veel geleend geld onroerendgoed-bezit had opgebouwd met een waarde van enige miljoenen dollars. In 2008 speelt de grote financiële crisis, waarbij de wereld op de rand van de afgrond balanceerde, financieel gezien. Hij verloor zijn vermogen voor het grootste deel en was toen 40 jaar. Zijn “goede leven” verdween binnen een dag en de jaren daarna waren extreem zwaar. Nu is hij één van de meest gevolgde schrijvers, deelt veel van zijn ervaringen en is weer boven Jan. Hoe? Door niet meer te investeren in fysiek onroerend goed maar hoofdzakelijk in Real Estate Investment Trust (REIT) met een sterke voorkeur voor dividendgroei-fondsen.
Wat kunnen wij ervan leren?
Naar schatting zijn er ca. 13 miljoen Amerikaanse huishoudens met een vermogen van 1 miljoen dollar of meer (exclusief de waarde van hun woning); dat is meer dan 10% van alle huishoudens in de VS. De VS is dus absoluut het land met de meeste miljonairs. Toch heeft slechts ca. 20% van deze Amerikanen hun rijkdom geërfd. Het boek/bestseller “The Miljonair Next Door” van Thomas Stanley laat zien dat ook de meeste miljonairs moeten werken voor hun geld. Ze lopen niet te koop met hun welvaart, wonen niet in (te) grote huizen en rijden niet in dure sportwagens. Zelfs miljardair Warren Buffett woont nog steeds in hetzelfde huis in Omaha, dat hij in 1958 voor 30.000 dollar kocht.
De meeste Amerikaanse miljonairs schrijven hun succes niet toe aan het feit dat ze slimme beleggers zijn. Maar velen beginnen er wel vroeg mee en zien het als een vorm van sparen. Soms met vallen en opstaan. Ze doen dat veelal door steeds een deel van hun reguliere inkomen te beleggen in de Amerikaanse Economie, geleidelijk, consequent maar wel met dividend. Dat wordt op latere leeftijd steeds gemakkelijker naarmate hun (eventuele) kinderen het huis verlaten, etc.
Dol op dividend
Ook Amerikaanse miljonairs blijken dol te zijn op dividend en dat lijkt logisch.
De redenen zijn inmiddels bekend, maar hierbij nogmaals de belangrijkste:
- Dividenden zijn historisch gezien goed voor het grootse deel van het rendement op aandelen.
- De meeste dividend-betalende bedrijven presteren op termijn aanzienlijk beter dan niet-dividendbetalers; ook de volatiliteit is gemiddeld lager.
- Bedrijven met steeds groeiend dividend lopen voorop m.b.t. het Totaalrendement, met aanzienlijk minder volatiliteit.
- Daarom hebben veel miljonairs hebben een voorkeur voor zogenaamde Dividendgroei-Fondsen.
- 75% van het totale rendement van de S&P 500 Index kan worden toegeschreven aan herbelegde dividenden en de kracht van compounding (dividend op dividend).