Steeds meer beleggers kiezen voor dividend-aandelen om hun portefeuille op te bouwen en er een groeiend passief inkomen uit te halen; er is toch nauwelijks een alternatief om rendement te behalen. Vele anderen blijven toch achter actuele beurstrends aanlopen.
Ons doel is niet om achter elke trend aan te lopen. We proberen zo veel mogelijk met een zekere discipline te beleggen en niet toe te geven aan de angst om iets te missen of aan hebzucht. De geschiedenis laat duidelijk zien dat beleggers zonder discipline, vaak “achter de kudde aanlopen”, en uitsluitend het beurssentiment volgen. Hebzucht leidt dan vaak tot (te) hoog inkopen van (te) dure fondsen. Dit zorgt er mede voor dat bubbels ontstaan en veel beleggers schade oplopen.
En dan, wanneer de onvermijdelijke zeepbel barst, verkopen de meeste beleggers uiteindelijk, in een zwak moment, toch hun aandelen.
Vaak omdat ze nooit een goed begrip hadden van wat ze kochten of waarom ze het kochten. Of omdat men te weinig aandacht besteedde aan het juiste instapmoment of aan de kwaliteit van een fonds.
De geschiedenis leert dat veel beleggers niet in staat zijn om goed om te gaan met deze emotionele aspecten. Korte-termijn-winstbejag is de leidraad. Dit is precies de reden waarom de gemiddelde particulier belegger op de langere termijn de minste resultaten boekt.
Zoals je in het plaatje ziet, heeft de gemiddelde particuliere belegger in de afgelopen 20-jaar nauwelijks beter gepresteerd dan de inflatie; slechts 2,9% op jaarbasis (oranje kolom).
Een investering van 1.000 $ zou in 20 jaar zijn opgelopen tot 1.771$. Daarmee zal een gemiddelde particuliere belegger zijn financiële lange-termijn-doel waarschijnlijk niet bereiken.
Wanneer je 1.000$ in REIT’s (Amerikaanse onroerend goed-fondsen) zou hebben geïnvesteerd, zou dat inmiddels zijn opgelopen tot 6.727$. Ongeveer 280% hoger.
Maar let wel: aandelen blijven altijd een risico, evenals beleggen in het algemeen.
