We zitten nog steeds in een uiterst turbulente markt en we zien allemaal wat dat op korte termijn betekent. De beurzen zijn fors weggezakt tot wel 20 tot 30 procent ten opzichte van begin dit jaar. Dat geldt ook voor veel hoogdividend-fondsen.
Beleggers houden niet van onzekere tijden en dat is begrijpelijk. Ze zijn geneigd om dan maar om hun aandelen te verkopen. Maar de geschiedenis leert dat belegt blijven en kwaliteitsaandelen kopen in mindere beurstijden op de lange termijn zijn vruchten afwerpt.
Het is natuurlijk altijd zo dat beleggen (koers)risico’s meebrengt. Maar een beurscorrectie zie je gemiddeld eens in de drie tot vijf jaar. En altijd herstelt de beurs zich vroeg of laat weer.
Bovendien, als dividendbelegger wordt jouw sentiment niet bepaald door de beurs, hoewel dat soms best moeilijk is. Maar je gebruikt een aandelenportefeuille om passief inkomen te generen, echt passief. Het voorspellen van welke kant de beurs uit gaat, is dan niet meer leidend.
En als de koersen laag zijn, ligt het dividendrendement hoog. En het effect van beursdalingen op dividendverlagingen blijkt gemiddeld zeer gering.
Kunnen dividendbeleggers dus nu hun slag slaan?
Ja, dat kan inderdaad. Maar let op. Natuurlijk blijft het altijd belangrijk om de juiste dividendaandelen te selecteren en een gezonde mix te maken in je portefeuille met het oog op spreiding en risico.
In Amerika gebruiken ze in dat verband wel de term Dollar-Cost Averaging. Dat is een beleggingsstrategie waarbij een belegger toewerkt naar een spaarsom door zijn beleggingsbedragen periodiek te spreiden, met als doel om de invloed van beurs-volatiliteit te beperken. Deze strategie geeft een hoop rust; pogingen om de markt te timen en aandelen tegen de beste prijzen te kopen/verkopen zijn dan niet opportuun.
Concreet betekent dat dus systematisch beleggen met gelijke bedragen, gespreid over regelmatige (bijvoorbeeld maandelijks) intervallen, ongeacht de prijs. Hierdoor worden hoge en lage koersen en eventueel valutarisico uitgemiddeld.